De grootste misvatting over ‘fotogeniek zijn’

“Ik ben niet fotogeniek.” Bijna elke vrouw die mijn studio binnenstapt zegt het.

Vaak als excuus. Soms als verontschuldiging. Alsof ze alvast wil zeggen: verwacht niet te veel van mij. Maar hier is de waarheid: fotogeniek zijn bestaat niet.

Niet zoals je denkt, in elk geval. Wat we ‘fotogeniek’ noemen, is vaak niets meer dan iemand die ontspannen is in wie ze is en de camera dat laat vangen. En dát is iets wat je niet hoeft te hebben – dat is iets wat je mag herinneren.

Fotogeniek zijn gaat niet over je gezicht. Het gaat over je ruimte innemen.

We zijn generaties lang geconditioneerd om op beeld te letten op onze ‘goede kant’. Om ons in te houden. Om onze buik in te trekken, onze glimlach te controleren, ons gedrag te monitoren. Dus is het geen wonder dat je je raar voelt voor een camera. Dat je denkt dat je het niet goed doet. Dat je denkt dat het aan jouw gezicht ligt. Of aan je lichaam. Maar het ligt niet aan jou. Het ligt aan het idee dat je iets moet zijn op beeld. Iets anders dan wie je bent. En precies dat is wat ik afbreek in mijn werk. Zodat jij kunt thuiskomen in jezelf – zelfs met een camera op je gericht.

Mooie beelden ontstaan niet door perfectie, maar door overgave

De mooiste beelden die ik ooit maakte, waren geen geplande momenten. Ze gebeurden in een zucht. In een oogopslag. In het moment waarop een vrouw stopte met proberen. Geen ‘pose’. Geen glimlach op commando. Maar gewoon… daar zijn. Ademen. Zitten. Kijken. En ineens is het daar. Een blik. Een zachtheid. Een kracht die recht uit haar kern komt. Dat is wat je raakt als kijker. Dat is wat blijft hangen. En het heeft niets – maar dan ook niets – met ‘fotogeniek zijn’ te maken.

Jij hoeft niet te veranderen om op je mooist te zijn.

Misschien ben jij niet gemaakt voor de oppervlakkige plaatjes. Misschien hoor jij juist thuis in beelden met diepgang. Waarin mensen je kunnen voelen, niet alleen bekijken. Misschien ben jij niet ‘fotogeniek’ op de klassieke manier – maar ben je wel precies wie iemand anders nodig heeft om zich gezien te voelen.

Dat is de magie van een SoulFrame-portret.

Het is geen pasklaar plaatje. Het is een ontmoeting. Met jezelf. En met de wereld. Dus de volgende keer dat je denkt: “Ik ben niet fotogeniek…” denk dan: “Ik ben gewoon nog nooit écht vastgelegd zoals ik ben.”

Wanneer camera angst je in de weg staat...